Vol verwachting klopt ons hart

Column – Hanneke Blijdorp

Zaterdagavond. De kinderen zijn naar bed. En drie lege schoenen staren mij vol verwachting aan. Ik word altijd week van dit beeld. Want waar hopen de kinderen op? Wat nou als ze iets heel groots verwachten en ze morgenochtend alleen maar een zakje pepernoten in hun schoen vinden? Ik krijg al plaatsvervangende tranen als ik daar aan denk.

Sinterklaas. Het feest van de hoge verwachtingen die steeds hoger worden. Georganiseerd door de hoofdpiet, Dieuwertje Blok en talloos veel reclames, winkels en speelgoedmagazines. En door mij…

Dat ik in deze rollercoaster van stress en hoge verwachtingen mee ga heeft alles te maken met Sinterklaas vroeger bij ons thuis. De mythe werd levendig in stand gehouden. En Sinterklaas werd dan ook altijd uitgebreid gevierd. De één leverde een nog mooiere surprise dan de ander en een goed gedicht werd met applaus ontvangen.

Elk jaar werden de verwachtingen dan ook hoger en hoger. Niks mis mee tot zover kun je denken. Er was alleen 1 ding waar wij vroeger thuis maar moeilijk mee om konden gaan: teleurstelling. En angst voor teleurstelling in combinatie met hoge verwachtingen is een zeer gevaarlijke combinatie kan ik je vertellen. Zéker rondom Sinterklaas.

Deze gevaarlijke cocktail van verwachtingen scheppen en teleurstelling willen voorkomen heeft naast Sinterklaasfeestjes ook menig verjaardagsfeestje, avondje uit en vakantie weten te verpesten. En als er dan ook nog kinderen komen van wie je koste wat het kost wilt voorkomen dat ze teleurgesteld raken. Dan is het einde zoek.

Voor je het weet zit je elk jaar met nog grotere verjaardagscadeaus, nog mooiere surprises, nog luxere vakanties en nog hogere verwachtingen en de onvermijdelijke teleurstelling omdat het toch niet gaf wat je had gehoopt.

Tot overmaat van ramp stopte mijn man hierdoor met cadeaus geven. ‘Het is toch nooit goed genoeg’. Maar laat cadeaus geven nou net mijn taal van de liefde zijn. Dus zelfs onze liefde werd bedreigd door deze cocktail!

Gelukkig is er dan de schoonfamilie die hier op een heel andere manier mee om ging. In eerste instantie voelde het als heiligschennis als vooraf gewoon werd besproken welke cadeautjes je op je verjaardag ging krijgen. Of dat je samen ging eten op Sinterklaasavond in plaats van de traditionele surpriseavonden met eindeloze gedichten en een zak vol cadeaus.

Maar toen ik eenmaal bekomen was van de schok merkte ik dat het stresslevel rondom Sinterklaas enorm afnam. Ik begon te leren dat feestjes ook leuk zijn zonder een verrassingseffect en geheimzinnigheid. Duidelijke verwachtingen vooraf doen niks af van het genieten van het moment. Wel van de stress vooraf en teleurstelling achteraf.

Diezelfde zaterdagavond, nadat ze hun schoen gezet hadden, hoorde ik de kinderen met elkaar praten tijdens het tandenpoetsen. ‘Wat denk jij dat er in de schoen zit morgen?’ ‘Mama zei dat we geen cadeautjes in de schoen krijgen, dus ik verwacht gewoon pepernoten of zo..’ Opgelucht haalde ik adem. Ik had inderdaad een zakje pepernoten gekocht. De volgende ochtend 7.00u zaten ze dik tevreden hun pepernoten naar binnen te werken naast hun schoen.

Voor volgende week heb ik trouwens wel een cadeautje gekocht voor in de schoen. Er is niks leuker dan iemand verassen als die het niet verwacht. Ik kan het niet laten.