Over zeilen, het lege nest en moed

Het is zover! We zijn weer met z’n tweetjes. De kinderen zijn uitgevlogen en ja … we missen ze. Vooral de verhalen van elke dag, de mooie gesprekken en hun vrienden/vriendinnen over de vloer. We gaan een andere fase in, ons leven neemt een wending.

We merken ook dat we het fijn vinden om weer (meer) samen op te trekken.
Nu wil het geval dat we nogal verschillende hobby’s hebben. Hans is erg sportief, hij houdt van kitesurfen, windsurfen, zeilen en tennissen. Ik houd van wandelen of een heerlijk boek lezen. Dus we gingen op zoek naar iets dat we samen leuk zouden kunnen gaan vinden. Dat werd zeilen!

Zeilles

Een aantal jaren geleden haalde Hans zijn eerste certificaat. En ik wilde ontdekken of ik het ook leuk(er) kon gaan vinden, want ik was best bang als de boot zo hard en schuin door het water scheert. En Hans wil meer leren schipperen, zodat we zelf de boot kunnen besturen. Dus we begonnen allebei aan een nieuwe (leer)ervaring. We lazen een dik boek over zeilen, gingen in de meivakantie op zeilles en zo kregen we met vallen en opstaan zeilervaring.

Met vallen en opstaan, zoals dat vaak gaat met leren. Het gaat niet in één keer goed, fouten maken mag. Je moet leren waar de wind vandaan komt en daarop de zeilstanden kiezen, koers houden, ergens aanleggen – allemaal nieuwe dingen.

Avontuur!

Het leuke van leren zeilen, is dat je echts iets nieuws leert. Net als fietsen of autorijden. Zeilen kent een heel eigen taal (bakboord, stuurboord, onder zeil, aan de wind) en heel eigen(v)aardigheden. Het is een eeuwenoud ambacht. Ondertussen zijn we samen in de natuur, genieten we van buiten en leren we van de wind. We gaan op avontuur, weten nooit hoe het uitpakt en we zijn zo sterk als de zwakste schakel (dat ben ik meestal). Ook leren we beter samenwerken, want doe je dat niet, dan gaat het mis, hebben we gemerkt.

De wind laat zich niet regelen. Bij elke haven is het weer ontdekken waar we ons kunnen melden, hoe we het slimst aan kunnen leggen, en de ene havenmeester is heel vriendelijk, maar een volgende heeft wat minder geduld met ons. En wat dacht je van onverwachte, penibele situaties! De golven kunnen zo hoog zijn dat we niet de koers kunnen houden die we willen en daardoor ons doel niet bereiken. Wat is het dan belangrijk om te blijven zeggen wat er van binnen aan gedachten en gevoelens zijn. Bijvoorbeeld: ‘Ik leer het nooit’. Of: ‘Ik word hier niet goed in’. Of: ‘Wat is Hans toch kritisch!’. Of: ‘Wil ik dit eigenlijk wel echt?’. Als we dat niet uitspreken raken we opgesloten in onszelf en dan verslechterd de samenwerking.

Wat ik leerde

Wat ik (Jeanette) vooral van zeilen heb geleerd, is dit: moed = bang zijn en tóch doen.
Heel vaak dacht ik aan de verhalen uit de Bijbel waarbij de vrienden van Jezus in benarde situaties terecht kwamen als zij op een boot waren. Meerdere keren stak er een storm op. Voor hen geen weerapp met de windforecast.

Door zelf te zeilen en soms in benarde situaties terecht te komen, kan ik mij iets voorstellen van die stress en spanning van de discipelen. Ik kan volslagen in paniek raken als ik denk dat het mij niet lukt om het roer en de grootschoot vast te houden als het hard waait. Dan vraag ik of Hans als ‘secure base’ dicht bij mij komt zitten en het roer over kan nemen als het nodig is. En eigenlijk doe ik richting mijn ‘levensscheepje’ niet anders; als ik weer eens in benarde situaties verzeild raak, vraag ik Jezus om dichtbij te komen zitten. Dat brengt mij bij het lied van The Porter’s Gate: ‘Nothing to fear’. Prachtig om te luisteren, geruststellend om in mijn hart mee te dragen.

Wat Hans leerde

Wat Hans geleerd heeft, is: concreter feedback geven en de lat niet te hoog leggen.

En wat we samen leerden

– Gun elkaar de eigen leerervaringen
– Bemoedig elkaar als het goed gaat én als het even niet lukt
– Neem de tijd en blijf proberen.

Tijdens de zeilcursus leerden we PTVU. Dat staat voor Plan, Taak, Voorbereiding, Uitvoering.

Plan: waar wil je naar toe, hoe wil je daar komen?
Taak: verdeel de taken helder, zodat voor iedereen helder is wat te doen.
Voorbereiding: geef de bemanningsleden de tijd om de taak voor te bereiden.
Uitvoering: ga het doen!

Dit nemen we ook mee ons dagelijks leven in.
Klaar om te wenden? Ree! (komt van het woord gereed). Als het leven een wending neemt en de wind uit een andere hoek gaat waaien, wees dan niet bang om mee te bewegen, het brengt je nieuwe avonturen en je leert jezelf en elkaar nog beter kennen.