En ik zag….

Ik zag nieuwe bloemen groeien
achter de poort van eindeloos licht.
Ik voel mij weer opgericht.
Niets kan mij meer vermoeien.

Ik zag een veld van vrede
in een land voorbij de horizon.
Waar ik eerst niet loslaten kon
laat ik los waar is geleden.

Ik zag Hem gaan langs oevers
waar de tijd geen tijd meer is.
Ik voel een troost in mijn gemis,
Niets kan mij meer bedroeven.

Hij zei mij: luister even luister
en ik hoorde geen einde meer.
Alle tranen verdwijnen een keer.
Ik antwoord met eerbiedig gefluister

‘Heer, ik durf het nieuwe jaar weer aan.
De schaduwman zal niet overwinnen.
In U kan hij niets meer beginnen.
De dood zal ophouden te bestaan’.

En Hij zei ‘Amen’.