
Column: Vouwwagen
Tekst – Wilfred Hermans
Recent hebben we een vouwwagen gekocht. Eentje van ruim twintig jaar oud, maar wel een Holtkamper, en dat is de Toyota onder de vouwwagens, qua degelijkheid. Nou weet ik niet precies wat er zoal kapot kan aan een vouwwagen. Het is niet dat ‘ie opeens niet meer vouwt, ofzo. Maar je wilt toch voorkomen dat het gaat als met die telefoonopladers van de Action; het kost niks, maar na vijf keer gebruiken is het kapot. Dat wil je niet hebben met een vouwwagen. Het idee van een vouwwagen is – althans, het idee wat ik er nu van heb: je klapt de boel uit, je doet een x-aantal weken afstand van alle gemakken van thuis, je loopt dientengevolge een hernia op, je klapt met rugpijn de boel weer in en voorbij is die mooie zomer.
Mijn ouders hadden vroeger ook een vouwwagen. Daarvan herinner ik me vooral de muizen die gaten vraten in, ehm, alles. Sindsdien is de liefde tussen mij en het kamperen nooit meer echt opgebloeid. Waarom dan toch die vouwwagen gekocht? Scherpe vraag! Antwoord: omdat je íets moet! Het is wel zo’n exemplaar dat je in een paar minuten opzet, op papier. En ik heb kleine kindjes, en die schijnen zich te vermaken op een camping. Bovendien is mijn vrouw een raskampeerder. Happy wife, happy life, weet je wel.
Ik ben nooit zo van de voorpret en noem mezelf ‘realistisch pessimistisch’. Leeuwen en beren zijn mijn beste vrienden, zal ik maar zeggen. Om mijn vrouw een beetje te sparen zal ik híer maar mijn verwachtingen van de komende vakantie delen, zodat zij het niet hoeft aan te horen.
We kamperen aan een rivier. Omdat de laatste tijd duidelijk is gebleken dat het geduld van de aarde met ons mensen op is, acht ik de kans aanwezig dat onze Holtkamper straks niet aan, maar ín die rivier staat. Normaliter vraag ik vooraf: ‘Is er ook stromend water?’, maar dat hoef ik nu dus niet te doen. Als ik mijn vrouw vraag wat ze wil drinken, zal ze zeggen: ‘Doe maar een watertje’. Ook verwacht ik dat de gesprekken een beetje ‘op en neer golven’.
Ach, we gaan het wel zien. ‘Als de kinderen het maar leuk hebben’, en zij willen graag zwemmen op de camping, dus lieve leeuwen en beren: het komt helemaal goed.
Column: Dekbed
Column: Dekbed Tekst - Wilfred Hermans Recent was het weer Blue Monday. De timing was perfect, zo halverwege een reeks aan kille, donkere, mistige dagen waarbij de zon zelf zoiets had van: weet je wat, mij niet bellen, ik ga effe een paar weken naar een warm en zonnig...
Column: Nachtkastje
Column: Nachtkastje Tekst - Wilfred Hermans Na de aanschaf van een nieuw bed heeft mijn nachtkastje vooralsnog het veld moeten ruimen. Mijn vrouw vond dat ik er niet mee om kon gaan. Ik zette er dingen op en in, en laten we wel wezen, dat ís ook een grove schande. Er...
Over zeilen, het lege nest en moed
Over zeilen, het lege nest en moed Het is zover! We zijn weer met z’n tweetjes. De kinderen zijn uitgevlogen en ja … we missen ze. Vooral de verhalen van elke dag, de mooie gesprekken en hun vrienden/vriendinnen over de vloer. We gaan een andere fase in, ons...