Column: De liefde (blijven) vieren

Tekst: Sanne Post

Onlangs waren Mathijs en ik tien jaar samen. Tien jaar! We hebben er niet heel groots bij stilgestaan. Toch denk ik vrijwel automatisch terug aan alles wat we meegemaakt hebben. Maar ook aan het hier en nu, naar hoeveel er is veranderd sinds we net samen waren. We zijn in de tussentijd getrouwd, wonen samen, hebben een heerlijke dochter en een tweede kindje is onderweg. Hoe we met elkaar omgaan is ook behoorlijk veranderd.

Misschien ook niet gek, want in het begin was alles nog nieuw en spannend en zagen we elkaar een keer in de week. We laadden ons op voor de momenten dat we elkaar zagen. Maar zagen we dan wel alles van elkaar? Ik denk dat dat pas later kwam, toen we samen op vakantie gingen en uiteindelijk gingen samenwonen. Ze zeggen niet voor niks dat dat de eerste testen van je relatie zijn…

Inmiddels zijn we dagelijks bij elkaar – een uitzondering daargelaten – en hebben we onze routines, voor onszelf en met onze dochter. Het is bijna gewoon en vanzelfsprekend geworden.

Voor sommigen is dat misschien een reden om er een punt achter te zetten. Om bij iemand anders wél weer die spanning en nieuwigheid te zoeken. En ik moet zeggen, soms verlang ik wel terug naar die tijd. Die tijd dat we misschien wel iets te klef waren voor de buitenwereld, maar dat het ons niets kon schelen. We genoten van elk moment dat we samen waren en gingen er regelmatig op uit om van alles te ondernemen.

Het is natuurlijk niet dat dat nu niet meer kan. Maar daar moet je bewust voor kiezen. Niet de telefoon te pakken als het even rustig is in huis, maar elkaar opzoeken en er zijn. Er voor gaan om de liefde te blijven vieren. Dat is werken. Soms hard werken, zeker nu er een dochter rondloopt die ook tijd en aandacht vraagt. Maar dat willen we, dat hebben we elkaar immers beloofd…

Misschien toch nog maar samen een feestje vieren voor die tien jaar?