Bloot!?
Column – Hanneke Blijdorp, Cartoon – Ruben Vlot
Mijn zoon van 6 kwam gister thuis uit school. ‘Mam, twee van de jongens uit mijn klas lieten hun piemel zien in de kleedkamer van gym’. ‘Oh’ zei ik ‘Wat vond jij daar van?’ ‘Gek’ zei hij. ‘Gelukkig’ dacht ik. En hoe leeftijdsadequaat het ook is, ik wil mijn kind leren dat het niet normaal is om zomaar je piemel te showen. En alleen al het feit dat jongetjes van zes dat in de kleedkamer stiekem doen bevestigt dat voor mij.
En toch merk ik dat ik af en toe niet meer begrijp wat nu normaal is of niet. Een jongen van 12 wordt overgehaald om zijn piemel te laten zien voor 17.000 euro en dat veroordelen we massaal. Ondertussen maken we een pedagogisch verantwoord tv programma waarbij volwassenen zich helemaal naakt laten zien aan basisschoolkinderen. En als we ons ultiem willen ontspannen dan gaan we met jan en alleman bloot in de sauna zitten. Voor mij is de verwarring compleet.
Het lijkt wel of onder het mom van ‘niet preuts willen zijn’ er allemaal onzichtbare grenzen worden afgeschaft. Maar ben ik echt de enige die zich toch wat ongemakkelijk uitkleedt in de kleedkamers van de sauna? Waar ineens geen hokjes meer zijn die op slot kunnen zoals in het zwembad. Waar mannen en vrouwen door elkaar lopen. Ben ik de enige die zich afvraagt waarom je je prettig voelt in de sauna tot het moment dat je ineens een bekende tegen het naakte lijf loopt? Ben ik de enige die mijn naaktheid nog exclusief voor mijn partner wil houden? En hoe kan het dat sommige mensen die schroom helemaal niet voelen?
Naakt zijn heeft voor mij iets te maken met intimiteit. Hoe vertrouwd je met iemand bent. Iets met jezelf blootgeven. Als we die gevoeligheid rondom naakt zijn wegdrukken wordt het volgens mij een vorm van individualisme. Gewoon naakt met elkaar in de stoomcabine gaan zitten omdat je toch niks met elkaar te maken hebt. Maar kunnen die twee manieren van naakt zijn wel tegelijk bestaan? En hoe leggen we aan de ene kant aan kinderen uit dat ze hun lichaam niet zomaar aan iedereen bloot moeten geven, terwijl we ze aan de andere kant confronteren met naakte volwassenen die ze niet kennen.
Ik voel me niet altijd vrij om grenzen te stellen. Om preuts te zijn. Preuts zijn heeft een negatieve klank gekregen. Iets wat we achter ons hebben gelaten. Waar we ons van hebben bevrijd. Maar ik denk dat we de vloek van schaamte niet overwinnen door allemaal maar te doen of het heel normaal is om naakt te zijn. Ik hoop dat het mogelijk blijft om iets gek te vinden. Naakt zijn is meer dan alleen maar zonder kleren. En ik denk dat naakt zijn mooi is als het samen gaat met je blootgeven in liefde en trouw. En dat kan niet aan Jan en Alleman. Denk ik. Voel ik.