9 tips voor het leven met een onvervulde kinderwens

“Het is inmiddels meer dan 15 jaar geleden dat mijn man en ik, een beetje naïef, maar zeker hoopvol, zonder al te veel overleg in de rollercoaster stapten die de ‘medische-malle-molen’ heet. Achteraf gezien had ik het graag anders en nóg bewuster gedaan, maar dat zit er niet meer in. Daarom doe ik nu wat ik kan om stellen te begeleiden voor, tijdens en na hun vruchtbaarheidsbehandelingen. Door vallen en opstaan ben ik en zijn wij ‘wijs’ geworden. In dit artikel deel ik 9 tips uit eigen ervaring. Omdat ik weet hoe zwaar het soms kan zijn en omdat ik geloof dat ieder huwelijk, met of zonder kinderen, het waard is om voor gevochten te worden.”

 

Jorien Ouweneel 

Tip 1 Geef elkaar niet de schuld

Ook al ligt het aan zijn langzame zwemmers of is het haar PCOS, het aanwijzen van een schuldige heeft geen positief effect. De kans is groot dat iemand die ‘verantwoordelijk is’ zich al schuldig genoeg voelt of onzeker genoeg is over zijn mannelijkheid of haar vrouwelijkheid vanwege de vruchtbaarheidsproblemen. Het geven van schuld maakt de zaken alleen maar erger en voegt onzekerheid toe bovenop de toch al emotioneel stressvolle ervaring.

Probeer in plaats van een schuldige aan te wijzen, te spreken in termen als: “dit is ons probleem, wat gaan we hier aan doen, of ,we gaan hier samen doorheen komen”.

Om een kans te hebben op een succesvolle conceptie of om je huwelijk in het algemeen te laten slagen, is het belangrijk dat je als stel één bent in de strijd tegen onvruchtbaarheid. Het blijven vasthouden aan gevoelens van schuld, schaamte of het schuld toewijzen, creëert afstand en kan leiden tot verbittering. Erken en beken de gevoelens die er zijn, breng het aan het licht en vergeef elkaar hiervoor, dan kun je het loslaten in de handen van God. Dat geeft ruimte voor herstel.

‘Het is belangrijk dat je als stel één bent in de strijd tegen onvruchtbaarheid’

Tip 2 Steun elkaar in tijden van rouw en ontlading van emoties

Of de oorzaak van de onvruchtbaarheid bekend is of niet, het ervaren van teleurstelling in poging na poging, maand na maand, jaar na jaar, zorgt hoe dan ook voor ontmoediging. Hoe hoopvol je ook begint en verlangt naar kinderen, het alsmaar te maken krijgen met teleurstelling put op den duur uit.

Je emoties kunnen van verdriet naar woede springen en van twijfel naar hoop. Dat gaat grillig en kan soms per uur verschillen. Partners zijn er om elkaar steunen. Maar hoe dat er uit ziet verschilt per persoon. Ontdek wat jij en je partner nodig hebben als je rouwt of je emoties ventileert, of het nu een schouder is om op te huilen, af en toe een Tony Chocolony-reep is of tijd alleen om te sporten of je gedachten helder te krijgen.

En als je niet weet wat je partner nodig heeft en je voelt dat je het heel graag wil oplossen, of iets wil doen, vráág dan aan je partner wat hij of zij nodig heeft. Weet je partner niet hoe hij je moet helpen, vertél hem of haar dan wat je nodig hebt. Je behoeften staan niet op je voorhoofd geschreven, hoe graag je ook wilt dat je partner je gedachten kan lezen, het is beter om uit te leggen wat je wilt, dan helemaal niet de steun te krijgen die je zo ontzettend nodig hebt. Durf hierin kwetsbaar en eerlijk naar elkaar te zijn. Bij ons heeft het jaren geduurd voordat we elkaar hierin beter gingen begrijpen en aanvoelen. Hoe meer je dit doet, hoe beter en vanzelfsprekender het op den duur gaat.

Vraag en vertel wat jullie nodig hebben. “Je behoeften staan niet op je voorhoofd geschreven..”

Tip 3 Bespreek je opties eerlijk en praktisch

Je wilt niets liever dan een kind en daarvoor ben je vaak bereid heel ver te gaan, want het verlangen zit ontzettend diep. Toch is het goed om regelmatig even afstand te nemen van het proces om eerlijke en praktische afwegingen te kunnen maken. Je emoties zeggen soms heel iets anders dan je verstand. En je lichaam zegt soms heel iets anders dan je hart.

De biologische klok bij vrouwen kan soms voelen als een tikkende tijdbom die heel veel druk oplevert. Probeer nuchter en praktisch naar de mogelijkheden en de consequenties te kijken. Bespreek het met je fertiliteits-arts of andere deskundigen. Geef elkaar de ruimte om allebei vanuit je eigen perspectief en (on)mogelijkheden te reageren.

Een vruchtbaarheidstraject gaat je niet in de koude kleren zitten. Je moet met elkaar geestelijk en fysiek tegen een stootje kunnen. Onderzoek of je dit samen aankunt of dat het wellicht verstandig is een pauze in te lassen of het eens met familie of vrienden te bespreken.

“Neem regelmatig afstand van het proces om eerlijke en praktische afwegingen te kunnen maken”

Tip 4 Begrijp en respecteer de gevoelens en mening van je partner

Zelfs als je elkaar heel goed kent, en ongeveer vergelijkbare achtergronden en overtuigingen hebt, dan nog kun je hele verschillende gevoelens en meningen hebben wanneer je te maken krijgt met vruchtbaarheidsproblemen. Je kunt het met elkaar eens zijn over het aangaan van een vruchtbaarheidsbehandeling, maar ontzettend verschillen van mening over wanneer, hoe lang en hoe ver je hierin gaat.

Praat over je gevoelens en meningen en probeer het standpunt van je partner te begrijpen. Slik een LSD-pilletje voordat je in gesprek gaat met elkaar… (Luisteren, Samenvatten en dan Doorvragen)

Luister naar wat de ander zegt, laat het binnenkomen, schuif het niet van tafel en zoek met elkaar naar een compromis waar jullie je allebei goed over voelen. Dat geeft stabiliteit en rust en daar kom je verder mee.

“Je kunt het met elkaar eens zijn over het aangaan van een vruchtbaarheidsbehandeling, maar verschillen over hoe je vindt dat die behandeling er uit moet zien.”

Tip 5 Maak een plan en werk daar samen naar toe

Wanneer je een plan hebt is het makkelijker om sommige keuzes wel of niet te maken. Als je besluit om prioriteit te geven aan een vruchtbaarheidsbehandeling, maar dan blijft roken of drinken of als je partner een nieuwe auto koopt met het geld dat bestemd is voor een behandeling, kom je waarschijnlijk niet dichter bij succes. Maak een plan, stel doelen.

Vaak wordt de tijd die stellen besteden aan vruchtbaarheidsbehandelingen ervaren als “wacht-tijd” en “stilstand” maar dat hoeft niet. Ook tijdens het wachten kun je je ontwikkelen, zijn er dingen te leren of te ontdekken. Wat zou je nog kunnen doen en hoe kun je daar een plan voor maken? Stap voor stap, het hoeft niet meteen heel groot.

Vasthouden aan een plan is niet eenvoudig, maar door het samen te doen verlicht je de last. Moedig elkaar aan en vier de successen!

“Stellen ervaren een vruchtbaarheidsbehandeling als “wacht-tijd” en “stilstand”, maar dat hoeft niet”

Tip 6 Maak plezier

In tijden van spanning en emoties is het goed om regelmatig op zoek te gaan naar ontspanning en plezier. Even je zorgen aan de kant zetten en onbevangen en ongedwongen genieten. Ga er een weekendje tussenuit, doe iets wat je normaal gesproken niet zo snel zou doen.

Ga weer eens een avond ongedwongen genieten van elkaars lichaam en je sexualiteit, in plaats van het op gezette tijden als een “moetje” te doen. Ontwikkel samen een gevoel voor humor om ook in lastige situaties even te kunnen lachen en ontspannen.

Plan je momenten van ontspanning en genieten. Wijs per keer iemand aan voor het bedenken van wat je gaat doen en laat je verrassen!

“Ga weer eens een avond ongedwongen genieten van elkaars lichaam en je sexualiteit, in plaats van het op gezette tijden als een “moetje” te doen.”

Tip 7 Vertel het aan God

Vruchtbaarheidsproblemen hebben ook effect op je relatie met God. Probeer hierover open en eerlijk naar elkaar te zijn. Lukt het je niet om God te zoeken? Vraag dan of je partner het voor jou wil doen. En lukt het hem of haar niet, vraag het dan aan familie of vrienden. Je hebt mede-strijders nodig die voor jou en jullie op de bres gaan staan op momenten dat het moeilijk en zwaar is. Er is er één die eropuit is om jou en jullie bij elkaar en bij God vandaan te houden. Wees je daarvan bewust! Je voert niet alleen een natuurlijke strijd, maar ook een geestelijke strijd.

Wanneer je merkt dat je er samen helemaal niet over kunt praten en je je steeds meer begint af te sluiten voor God en voor elkaar, zoek dan hulp.

“Je voert niet alleen een natuurlijke strijd, maar ook een geestelijke strijd.”

Tip 8 Lees samen een boek

Er zijn al veel mensen die een soortgelijke weg hebben gelopen. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden en je mag leren van de ervaringen van anderen. Een prachtige manier om dit te doen is door het lezen van boeken. Dat heeft mij ook ontzettend geholpen.

Voorbeelden zijn Met jou en God verbonden van Dr. Sue Johnson of Harts tocht naar een baby van John en Sylvia van Regenmorter of Dan neem je toch een hond van Rolienke van der Velde.

“Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden”

Tip 9 Bewaak je grenzen, bewaak je hart

Alleen jij weet wat je geestelijk, fysiek en emotioneel aan kunt. De primaire verantwoordelijkheid voor jouw grenzen ligt bij jezelf. Neem daarom tijd om te bezinnen, om tot rust te komen en écht even weer te voelen. Bedenk hoe ver je nog kunt en wilt gaan. Breng het in gebed, en bespreek het onderling. Is je kinderwens een doel geworden wat je koste wat kost moet halen, of is het een verlangen wat je met open handen bij God neer kunt leggen?

“Is je kinderwens een doel geworden wat je koste wat kost moet halen?”

Over Jorien Ouweneel

Vanuit eigen ervaring weet ik hoe moeilijk het is als zwanger worden niet lukt en je ongewenst kinderloos bent of blijft.

HOE IK JE KAN HELPEN:

  • Ik luister oprecht naar je, je kunt je hart luchten en je gevoelens delen.
  • Ik help je je gedachten en gevoelens te ordenen en te ontdekken of deze reëel en behulpzaam zijn.
  • Ik leer je tools en geef handreikingen hoe je verandering kunt brengen in je gedachten
  • Ik geef inzicht in het proces wat je doormaakt en advies hoe je hier op een positieve manier mee om kunt gaan.
  • Ik help je je ongewenste kinderloosheid een plaats te geven en kan je ondersteunen bij het verder vormgeven van je leven.
Als hulpverlener heb ik een christelijke identiteit. De Bijbelse waarden en principes inspireren mij in mijn werk en leven. Ik begrijp dat niet iedereen iets met het geloof heeft. Daarom heb je de keuze: wanneer je dat wenst, wordt het geloof er actief bij betrokken. Wanneer je dat liever niet hebt, wordt dat onderwerp juist onbesproken gelaten. Ik wil niemand iets opdringen. Graag wil ik dat mijn hulpverlening iets toevoegt en geeft wat je nodig hebt.

Kijk voor meer informatie op www.mijnlevenisok.nl